RECEPTORES

Son un conxunto de células especializadas en percibir os estímulos. Para que un receptor se active, é necesario que os estímulo teña unha determinada intensidade a que se denomina umbral de sensación.

  Tipos de receptores:

      -Internos: detectan os cambios producidos no organismo. Modificacións da postura visceral, xeralmente

        manifestase nunha sensación dolorosa.

           -Termorreceptores: detectan cambios de temperatura.

           -Quimiorreceptores: son sensibles a subtancias químicas.


       -Externos: proporcionan información do medio que nos rodea. Agrupanse nos organos dos sentidos.
           -Mecanorreceptores: perciben a presión.
           -Fotorreceptores: sensibles a luz.

TACTO:

   Reside na pel, é capaz de detectar diferentes sensacións xa que posee termorreceptores   mecanorreceptores. Cando un de estos receptores recibe un estimulo moi intenso, pode provocar unha
  sensación dolorosa. A través da pel recibimos distintas informacións: a textura dos obxetos, a súa
   temperatura, a súa dureza e a forma de dichos obxectos. Tamén na pel recibense sensacións de dor.
   Na pel, na súa parte máis interna chamada "dermis", hallanse situados "corpúsculos" expecializados que
   detectan sensacións concretas. Estas sensacións son trasmitidas ós centros nerviosos.
   Os receptores detectan os cambios de temperatura. Os mecanorreceptores perciben os cambios de
    presión.
   Os receptores de dor reaccionan ante estímulos térmicos ou mecánicos o suficiente forte como para dañar
    a pel.

OLFATO:

  Reside na parte superior das fosas nasais onde se encontran as neuronas que recoñecen sustancias
  volátiles (gaseosas). Estás neuronas unense no nervio olfativo que leva a información ó área olfativa da
  corteza cerebral. É un dos sentidos máis primitivos que temos. Os animais o teñen máis desarrollado, para
  a súa supervivencia.O sentido do olfato localizase no texido epitelial que recubre as fosas nasais,
  denominado pituitaria.

  Pituitaria amarela: usase para os olores.
  Pituitaria vermella: quenta o aire.

GUSTO:


  Detecta as sustancias químicas presentes nos alimentos mediante receptores situados na lingua. Existen
  catro sabores básicos: Ácido, Amargo, Salgado e Doce.
  A lingua é un órgano musculoso, humedecido grazas a saliva que continuamente segregan as glándulas
  salivares. Na superficie están as papilas gustativas as que chegan pequenos nervios que transmiten as
  sensacións ó cerebro.

OÍDO:

  Está ben desarrollado e permitenos distinguir tanto as cualidades do sonido como a súa dirección: e dicir,
  a posición do espacio da emisora.

  Oído externo: formado polo pavillón auditivo (orella) e o conducto auditivo que remata no timpano
  (membrana que vibra cando inciden sobre ela as ondas sonoras).

  Oído interno: é a parte esencial do oído, xa que nel trnsformase a enerxía mecánica das ondas sonoras en
  enerxía nerviosa. Comprende estas estructuras:
    -Vestíbulo: é unha cavidade do tamaño aproximado dun guisante, situada na parte anterior do caracol e
      e que transmite a éste, a través da perolinfa, as vibracións que lle cheguen da ventana oval.
    -Caracol: é unha cavidade espiral cuxa misión e conducir estas vibracións ó órgano de "corti" que se
      encontra no seu interior. É un órgano capaz de percibir as alteracións producidas no aire por unha onda
      sonora, distinguindo a dirección, a distancia, a intensidade, o timbre e o ton de cada unha de elas. Estas
      sensacións as transmite a través do nervio auditivo que as levará ó cerebro.

COMO OÍMOS ?


 A orella capta os sonidos e o conducto auditivo externo os trasmite ao interior do oído. O timpano vibra ao repetir os sonidos,suave se o sonido e débil,e máis bruscamente se o sonido e forte . Os huesecillos do oíd interno trasmiten a vibración ao interior do laberinto .O laberinto e un conxunto de canais arrollados en espiral e recheo dun líquido chamado "a endolinfa" .
No interior do laberinto están as células sensitivas. Son os mecanorreceptores do oído chamado células ciliares. O movemento dos cilios transmite un impulso nervioso as neuronas coas que se conectan.
Os axones destas neuronas forman o nervio auditivo. O nervio auditivo chega ao área auditiva da corteza cerebral.

SENTIDO DEL EQUILIBRIO :
Reside no oído interno;encargase da percepción da posicion da cabeza e o seu movemento. Esta percepción producese grazas a presencia de tres conductos semicirculares orientados nas tres direccións do espazo e que conteñen no seu interior un líquido denominado "endolinfa".Ao moverse a cebeza,o liquido desplazase polos canais semicirculares e estimula os receptores .

VISIÓN:

Capacidades de percibir as ondas luminosas denominadas visión. Está formado por tres capas :

Esclerótica : é a capacidad máis externa ,e protexe o resto do globo. A parte delanteira e transparente e recine o nome de córnea.

Coroides : é de cor megro e nel encontrase o iris.

Retina : é a capa máis interna ,onde localizanse os fotorreceptores. os axones destas neuronas conforman o nervio óptico que chega ao cerebelo.

Iris : membrana que determina a cor do ollo. Está membrana posee un orificio central denominada pupila.

Pupila : membrana por onde pasa a luz ; cando hai moita luz contraese ( disminuindo a pupila ) ; se hai pousa luz dilatase ( aumenta a pupila ) .

Cristalino : é unha lente biconvexa que permite a visión de obxetos situados a diferentes distancias .

Cono : responsables da visión e grazas a eles percibimos os diferentes cores.

Bastones : interveñen na visión cando a intensidade lumínica é debil e nos proporcionan agudeza visual .

MECANISMO DE VISIÓN :

A luz penetrase por a pupila,chega hasta o cristalino e na retina formase unha imaxe igual a real pero invertida. É aquí onde a imaxe convirtese en señais nerviosas chegan a través do nervio óptico ao cerebro onde se forma a imaxe que reconocemos .

 juapiños